In een relatie met een misbruiker ben je geen individu, maar een onderdeel van hem.

Iemand die veel narcistische kenmerken heeft of zijn naasten emotioneel mishandelt, kan zijn geliefden niet als individuele personen los van hem zien. Door trauma uit hun eigen kindertijd zijn ze het contact met zichzelf kwijtgeraakt en geloven ze in een illusie. Een wereld waarin zijn naasten één zijn met hem en dezelfde gedachten, gevoelens en visies als hem hebben. Daarbij gelooft hij dat ze zich ieder moment moeten gedragen hoe hij het wilt.

Jouw gedachten horen dezelfde te zijn als de zijne.

In zijn wereld leven zijn naasten als het ware in hem, alsof hij ieder moment de ander zijn motieven en gedachten kent. Hij zal bijvoorbeeld zeggen “Je wilt niet meewerken” of “je denkt weer aan eten.” Deze gedachten zijn vaak een projectie van de misbruiker. In feite is hij diegene die op dat moment niet wilt meewerken of aan eten denkt.
De disfunctie is dat zij niet beseffen dat hun geliefden andere gedachten of interesses als hem kunnen hebben. In zijn fantasiewereld leven zijn naasten als het ware in hem. Houdt hij van spaghetti dan houdt zijn gezin ook van spaghetti of behoren ze het te doen. Eet hij niet graag spinazie is het oké als de gezinsleden geen spinazie lusten.

Wanneer je laat horen dat je anders denkt ontstaat er agressie.

Wanneer de slachtoffers de ‘fout’ maken hun authentieke gedachten te uiten zoals bijvoorbeeld: ”ik was niet aan eten aan het denken”, verbrokkelen ze zijn fantasiewereld waarin hij en zijn naasten één zijn en dezelfde gedachtegang hebben.
Als je niet aan zijn fantasiebeeld voldoet en niet denkt en je gedraagt hoe hij het wilt, is hij van mening dat hij het recht heeft om verbaal en/of fysiek agressief te worden.

De slachtoffers leren hun eigen gedachtes en gevoelens te ontkennen en/of te onderdrukken.

Hoe langer dit emotioneel misbruik plaatsvindt, hoe meer de gezinsleden het contact met zichzelf verliezen. Zij leren dat het ontkennen van hun eigen gedachten, gevoelens en dromen minder problemen met de misbruiker oplevert. Helaas gaat dit overlevingsmechanisme gepaard met een hoge prijs: het verlies van je authenticiteit met als gevolg ernstige gevoelens van leegte.
Wanneer je langdurig te maken hebt met emotioneel misbruik, verlies je een groot deel van jouw menselijkheid. Je verandert als het ware in een object dat de misbruiker toebehoort en gebruikt mag worden.

Ik sta aan de zijlijn. Deze keer onbelangrijk en onbestaand. Ik voel me alleen en ontmenselijkt! Ik ben een object dat niet mag voelen en gestraft wordt als ik het wel doe. Objecten voelen toch niet?
Ik voldoe niet aan zijn onmogelijke eisen. Hij vindt me lelijk en stom en werpt me buiten in de regen. Nu heb ik een deuk en een kras. Onvolmaaktheden die hem niet toebehoren. Het is allemaal mijn schuld, had ik maar mooier moeten zijn. Meer glanzen. Zijn kasten horen perfect te zijn. Hij lacht me uit omdat ik nat en doorweekt ben. Worden kasten die in de regen staan niet nat?

Vandaag laat hij een kop vallen. Honderden porseleinen stukjes op de vloer. Ik stond in zijn weg en ontnam hem licht. Hierdoor zag hij niet en liet hij de kop vallen. Boos stapt hij op me af en vervloekt me met zijn wijzende vinger. Ik probeer iets te zeggen, maar kasten praten niet. We kunnen ook niet zien, horen en voelen. Vloekend plaatst hij me op een transportwagentje. Ik ben zichtbaar. Ik mag terug binnen. “Kuis die rotzooi op”! Maar kasten kunnen niet poetsen.
Zijn vuist doet mijn glazen raampjes trillen. Ze gaan niet stuk. Gelukkig maar. Er komt volk.
Vlug blinkt hij me op en zet een kader op de kras en een plant voor de deuk. Ring. Kom binnen. Hij lacht en ik glans. Nu ben ik zijn perfecte kast.