Ten eerste : je hebt het niet geleerd en gezien in jouw kindertijd.

Kinderen die geen voorbeeld hebben waargenomen van zelfzorg of waaraan zelden werd gevraagd “Waar heb jij nood aan?” zijn geneigd in hun volwassen leven bijna nooit tijd vrij te maken om hun batterijen op te laden. En als ze dit wel doen, zullen ze zich vlug schuldig voelen.
Met andere woorden kinderen leren voornamelijk door wat ze hun ouders wel of niet zien doen. Wat jij tot en met de leeftijd van zeven jaar rond je heen ziet gebeuren wordt opgeslagen in jouw brein. Leer jij als kind om jouw behoeftes te negeren of uit te stellen, zal dit programma zich gedurende jouw bestaan op automatische piloot afspelen. Tenzij je je er bewust van wordt en besluit het tij te keren.

Ten tweede maakt jouw verstand je wijs dat je iemand anders zou moeten zijn.

Er is een gemeenschappelijk gedachtegoed dat een goede ouder zijn kinderen altijd op de eerste plaats zet. Vele mensen geloven dat als ze fysiek aanwezig zijn bij hun kinderen en zorg dragen voor het huishouden en af en toe wat met hun jongsten doen, ze voldoen aan dit ideaalplaatje. Deze ouders verloochenen hun binnenkant. Ze offeren hun welzijn op en verwachten in ruil daarvoor dat hun kinderen en partner gelukkig en dankbaar zijn.
Deze volwassenen willen hun lege emotank vullen door anderen gelukkig te maken. Het gevolg is dat ze hun goed voelen laten afhangen van de gemoedstoestand van anderen. Dit is de ouder die zegt “Ik ben gelukkig als mijn kinderen gelukkig zijn.” Wat voor kinderen een enorme opgave kan zijn. Want wie is er altijd gelukkig? En als ik ongelukkig ben, is mijn ouder dat ook.

De derde reden is dat jouw verstand chronisch ontevreden is en elders wilt zijn dan waar het is.

Je merkt bijvoorbeeld op dat je je vaak geïrriteerd voelt in het bijzijn van jouw kinderen en ziet dit als een signaal dat jouw emotank gevuld mag worden. Vervolgens beslis je de kinderen weg te brengen naar een betrouwbare oppas en iets te doen wat je ontspant.
Voor mensen die nooit geleerd hebben om zorg voor zichzelf te dragen, verschijnen er al vlug gedachten als : ” Ik ben een slechte ouder omdat ik er niet ben voor mijn kinderen. Ik zou meer aanwezig moeten zijn en meer van hen moeten genieten.”
Herken het patroon van het verstand dat altijd elders wilt zijn en jou hier en nu niet goed genoeg vindt. In het bijzijn van jouw kinderen voel je je gestrest en als je weg bent voel je je schuldig. Voor het verstand is het nooit goed.

Zelfzorg is aandacht hebben voor jouw emotank.

Wat leeft er in jouw binnenste? Welke gedachten gaan er door je heen als je zorg draagt voor jezelf? Voel je stress? Schuldgevoelens? Onbehagen? Opluchting? Plezier?
Geloof je ergens dat wanneer je tegemoet komt aan jouw behoeftes, anderen mensen hier last van hebben? Hoe meer je je identificeert met deze gedachten, hoe groter het schuldgevoel zal zijn.

Weet dat een ouder met een lege emotank er niet werkelijk kan zijn voor zijn kinderen.

Dit is de ouder die fysiek aanwezig is en emotioneel afwezig omdat deze persoon verzonken is in stressvolle gedachten.
Als jouw emotank leeg is, is het jouw taak om deze te vullen. Laat jouw geluk niet afhangen van wat de mensen rondom je doen of hoe ze zich voelen.

Als je besluit om te ontspannen zonder jouw kinderen, doe het dan ook.

Als je weg bent is het een teken dat je het nodig hebt. Het is oké om noden en behoeftes te hebben. Het wil niet zeggen als je vroeger geen rolmodel hebt gehad van zelfzorg dat je dit patroon moet herhalen. Jouw verstand zal je anders vertellen. Maar je bent niet jouw gedachten. Je kan de regie nemen van jouw verstand.

Word een observator van wat er zich in jouw binnenste afspeelt.

Herken het schuldgevoel dat terug te leiden is naar het niet tegemoet komen van jouw emotionele behoeftes in jouw kindertijd. Merk de negatieve gedachten op die je beletten om te genieten. Zie daarnaast de gedachten die je wijsmaken dat je geen goede ouder bent omdat je jouw kinderen niet op de eerste plaats zet. Voel de onderliggende angst voor afwijzing en bedank jouw gedachten dat ze je willen beschermen tegen emotionele pijn.
Kortom, jij bent niet jouw gedachten, schuldgevoelens en angst voor afkeuring.

Observeer hoe het verstand alles bij het oude wilt laten en zich verzet tegen het nieuwe.

Merk op hoe het verstand je nu niet goed genoeg vindt en wilt dat je een fantasieouder wordt die steeds een volle emotank heeft.
Keer het tij en vertel jezelf dat het oké is om tegemoet te komen aan jouw behoeftes. Wat hebben jouw naasten aan je als jouw emotank leegstaat? Wil je hen verantwoordelijk stellen voor jouw geluk? Je mag tanken en als jij zorg draagt voor jezelf, zal iedereen hier de vruchten van plukken.