Mama, ik ben vies!

Vies, mama ik vind mezelf vies.
Jouw woorden galmen na. Vies.
Je hangt toch niet vol modder, vet of vuil? Je bent fris gewassen, goddelijk en schoon.
Zo jong, zo klein en troep zit al in jouw brein.
Troep van een ander. Rotzooi die jou niet toebehoort.
Sta niemand toe te bepalen wie jij bent.
Hun kwetsende woorden hebben niets met je te maken. Ze vinden hun oorsprong in onfortuinlijke droefgeestigheid.

Kind, je bent volmaakt.

Mijn mooi telgje. Je bent goed zoals je bent.
Veranderen moet je niet. Wat in jouw vorm is onvolmaakt?
Kijk naar de scheve boom, de verkleurde tak en de bloemen in het veld.
Vind je hen dan vies? Ze zijn uniek, onvergetelijk en sensationeel.

Geloof een ander zijn woorden niet.

Je hoeft niet te voldoen aan iemands ideaal.
Laat hun vunzige woorden van je afglijden. Ze behoren je niet toe.
Wees trots op wie je bent. Wees fier op jouw kleine imperfecties. Ze zijn mooi, beeldig en uniek.
Je bent vrij om te geloven wat je wilt.
Mijn lief kind. Alsjeblieft.
Vies ben je toch niet.