Heeft weinig quality time doorbrengen met jouw kind invloed op zijn emotionele gezondheid?

Is er iets mis met een ouder die ‘neen’ zegt als een kind vraagt om te helpen? Natuurlijk niet. Sommige momenten heb je het druk en wil je jouw taak alleen afhandelen.
Maar wat als het kind negentig procent van de tijd een ‘neen’ als antwoord krijgt op zijn verzoek? Wat is het langetermijneffect op de emotionele gezondheid van dit kind?

Ik weet dat ze zo dadelijk de koelkast gaat uitwassen. Dat doet ze iedere woensdag na het winkelen. Ik vraag haar smekend als ik mag helpen. Ze wijst me af en zegt dat ik moet gaan spelen.
Teleurgesteld en met hangende schouders druip ik af. Ik ga wat rommelen met mijn spulletjes die ik bewaar in mijn goudkleurige pot. Ik zucht en besluit vervolgens met mijn barbiepoppen te spelen tot ik er genoeg van heb.
“Mama, ik weet niet wat doen.” Mam antwoordt mij: “Zijt ge weer daar? Kunt ge nu nooit alleen spelen?”
 Ik voel me afgewezen en tot last en vraag als ik naar mijn buurmeisje mag gaan. Gelukkig, ze stemt toe.
Wanneer ik terug thuiskom, is mama aan het avondeten begonnen. Ik raap mijn moed bijeen en vraag als ik mag helpen. Zoals altijd antwoordt ze ‘nee’. Ze wil niet gestoord worden. Ik voel me moedeloos en ik hang wat rond in de living tot het tijd is om te eten.
Na het avondmaal gaat de telefoon. Het is één van haar vriendinnen. Onmiddellijk begint ze luid te lachen en te giechelen en praat honderduit. Verward sla ik haar gade en voel me verachtelijk.

Weinig quality time met jouw kind spenderen verhoogt de kans op een laag zelfbeeld.

Wat gebeurt er in dit bovenstaande voorbeeld waardoor het kind zich verachtelijk voelt?
Wanneer een kind langdurig en frequent weinig kwalitatieve tijd en aandacht van zijn verzorgers krijgt , ontstaat in zijn onderbewuste een overtuiging dat het niet goed genoeg is en geen liefde en aandacht waard is.
Hoe komt dat nu?
Ieder kind heeft een aangeboren verlangen naar kwalitatieve tijd en aandacht van zijn verzorgers. Een kind kan niet toelaten dat zijn verzorgers niet in zijn emotionele behoeftes kunnen voorzien omdat deze pijn te groot is om te dragen. Net zoals het lichaam een afweermechanisme tegen ziektekiemen heeft, bestaat er een psychisch afweermechanisme. Het kind zal zichzelf beschermen tegen de afwijzing van zijn ouder door te zeggen dat de fout bij hem ligt.

Wanneer een ouder het kind vaak afwijst, zal het kind leren zijn behoeftes voor zichzelf houden.

Daarbij heeft hij nog een belangrijke les geleerd: mijn vragen en wensen zijn onbelangrijk en bezorgen anderen last. Ik moet proberen mijn behoeftes zoveel mogelijk voor mezelf te houden en zo weinig mogelijk hulp vragen. Deze kinderen groeien op tot volwassenen die moeite hebben met het uiten van hun behoeftes en moeilijk om hulp kunnen vragen.