“ Ik ben zo moe. Het vechten moe. Maar ik mag niet moe zijn. Vermoeidheid is een teken van zwakte. In deze stolp mag ik nooit rusten of geeuwen. Jonge mensen horen niet te geeuwen. Ik word afgekeurd en zwak genoemd. Ik moet me altijd inzetten, maar het is nooit genoeg. Nooit.”

In een relatie met een narcist heb je het gevoel op eierschalen rond te lopen. Jouw lichaam bereidt zich ieder moment voor op de volgende aanval: vechten of vluchten? Doordat naasten van een narcist langdurig blootgesteld worden aan chronische stress, zijn de hippocampus en amygdala in de hersenen continu geactiveerd. Deze aanhoudende staat van waakzaamheid put de slachtoffers uit. Hoe komt dat nu?

Als eerste geraken slachtoffers het contact met zichzelf kwijt.

Iedere persoon die een nauwe relatie heeft met een narcist, zal zijn eigen ‘ik’ aan de kant moeten zetten. De reden hiervan is dat ze anders geen verbinding met de narcist kunnen aangaan.
Kinderen die opgroeien met een ouder met narcisme hebben zelfs nooit de kans gekregen om een ‘eigen ik’ te ontwikkelen. Kortom, de persoon met narcisme kan zijn naasten niet als aparte individuen zien. Integendeel, in de beleving van de narcist zijn ze een unie.

Als de unie wordt verbroken, is de narcist kwaad. Om problemen te vermijden leren zijn familieleden de narcist te behagen. Met als gevolg dat ze het contact verliezen met hun eigen gevoelens.
Ze proberen voortdurend in de huid van de narcist te kruipen en ieder moment te doen, wat zij denken dat de persoon met narcisme wilt. Ze zullen hier nooit in slagen omdat ze een mens van vlees en bloed zijn en niet kunnen voldoen aan het ideaalplaatje van de narcist.
Hoe hard ze hun best doen, een aanval is onvermijdelijk.
Een narcist lijkt nooit tevreden of gelukkig te zijn. Wat ze ook doen, het is nooit genoeg. Ze mogen niet te slim noch te dom zijn. Ze moeten zelfzeker zijn, om later te horen dat ze teveel attitude hebben. Zoals ze behoren te lachen, maar niet teveel.
Dus zolang de slachtoffers aan het ziek zelfbeeld van de narcist proberen te voldoen, zullen ze kostbare levensenergie verliezen.

Ten tweede dragen ze de minderwaardigheid-en schuldgevoelens van de narcist.

Zolang ze niet beseffen dat ze in relatie staan met een persoon die zichzelf als feilloos ziet en niet in staat is om fouten toe te geven, zullen ze de negatieve lading van de ander dragen.
Personen met narcisme kunnen niet naar binnen gaan en contact maken met hun innerlijke pijn en kwetsbaarheden. In plaats daarvan zullen ze je aanvallen.
Narcisten zullen dagelijks hun onbewuste minderwaardigheidsgevoelens op de partner en/of hun jongsten projecteren. Hierdoor worden ze bekritiseerd, vernederd en krijgen ze de schuld van alles wat er misloopt. Daarbij wordt het hen zo vaak verteld dat ze het gaan geloven. Doordat de narcist de familieleden vernedert en schuldig doet voelen, smoort de persoon met narcisme hun ‘ware zelf’ in de kiem en is er plaats voor het ‘zelf’ dat de misbruiker heeft gecreëerd.

Ten derde worden ze veelvuldig blootgesteld aan gaslighting.

Wanneer je de narcist op een tekortkoming wijst, reageert deze door te zeggen dat je overdrijft en zal de narcist jouw waarneming bewust verdraaien. Ze spelen dit spel zo goed dat je op den duur twijfelt als wat je hebt gezien of gehoord wel klopt.
Doordat er zo vaak met hun innerlijke beleving wordt gesold en verteld dat ze gek zijn, gaan slachtoffers dit geloven. Hierdoor verliezen ze het contact met hun innerlijke sensaties en verkeren ze in een brainfog.
De narcist doet dit heel bewust. Hoe meer het slachtoffer het contact verliest met zijn waarnemingen en gevoelens, hoe meer de misbruiker een fantasiebeeld in de ander kan installeren. Daarbij is alle aandacht van de narcist verplaatst naar het slachtoffer. Dat deze persoon in een waas achterblijft doet er voor de narcist niet toe. Deze gekmakende communicatie sloopt de gezinsleden.

Een vierde oorzaak van de uitputting is dat de gezinsleden hun imperfecties, gevoelens, vermoeidheid of ziektes zoveel mogelijk proberen te verbergen.

Laten zien dat ze ‘echt’ zijn scheurt het fantasiebeeld van de narcist in duizend stukken en zorgt voor kritiek, intimidatie en verbale en/of fysieke aanvallen.
De persoon met narcisme leeft in een fantasiewereld en wordt boos op de authentieke persoon die door ziek of verdrietig te zijn, tekens van menselijkheid vertoont. Menselijkheid die de narcist in zijn kinderjaren volledig heeft weggeveegd en zijn verlengstukken niet horen te hebben.

De laatste reden is dat de slachtoffers steeds geven en niets tot bitter weinig terugkrijgen.

Ze serveren bijvoorbeeld iedere avond een glas drinken voor de narcist, terwijl de persoon met narcisme dit nooit voor hen doet. De verwanten dragen zorg en ontfermen zich over de narcist als deze ziek is, maar worden genegeerd of bespot als ze zelf ziek zijn.
Samengevat in een relatie met een persoon met narcisme moeten slachtoffers afstand nemen van hun behoeftes, gevoelens, wensen en lichamelijke sensaties. Doordat ze het contact met zichzelf verliezen gaat al hun aandacht naar de buitenwereld waardoor hen weinig tot geen levensenergie rest.