Als jouw handelen en beslissingen het merendeel van de tijd afhangen van wat anderen denken, is de kans groot dat je aan codependentie lijdt.
Mensen met codependentie zitten meer in met wat anderen mensen van hen denken dan wat zij van zichzelf vinden. Het zijn volwassenen die voortdurend goedkeuring in de buitenwereld lijken te zoeken.
Ergens diep vanbinnen geloven ze dat als ze goedkeuring van een ander krijgen, ze ‘eindelijk’ goed genoeg zijn.
Hierdoor veranderen ze als het ware in een kameleon die zich voortdurend aanpast aan de wensen en de behoeftes van een ander.
Ze presenteren naar de buitenwereld een perfect plaatje en nemen de rol van ‘het ideale kind’, ‘de ideale partner’ en ‘de perfecte werknemer’ op zich.
Ze onderdrukken hun gevoelens en worden sterspelers in het doen alsof.
Het zijn personen die zichzelf opofferen en zorg dragen voor de problemen van een ander.
Vele volwassenen identificeren zich met de rol van de ‘verzorger’ en kunnen in hun later leven een beroep uitoefenen in de hulpverleningssector.
Hun hoofdfocus ligt bij de ander.
Diep in hen zitten vaak diepgewortelde overtuigingen dat ze er niet toe doen en geen waarachtige liefde waard zijn.
Ze proberen deze leegte in hun binnenste op te vullen door liefde en goedkeuring van anderen te ontvangen. Daarbij hebben ze bang voor afkeuring en woede van anderen. Onder deze valse hoop en angst ligt de fundamentele fobie om zich alleen en eenzaam te voelen.
Hoe voelt de ander zich? Wat wilt de ander? Hoe kan ik de ander helpen? Wat denkt de ander over mij?
Ze stellen zichzelf zelden de vraag: ‘Hoe voel ik me? of ‘Wat wil ik’? of ‘Wat heb ik nodig?’.
Doordat ze hun eigen emoties en behoeftes zo vaak onderdrukken en voor zichzelf houden zijn ze gevoelig voor depressies.
De verlatingsangst is zo groot dat ze geneigd zijn in disfunctionele relaties te blijven.
Ze stellen hun noden en wensen achterop en voelen zich op gemak bij egocentrische mensen die graag nemen en veel ruimte opeisen.
Ze houden voor de buitenwereld vaak de schijn hoog terwijl ze binnenshuis als een stuk vuil worden behandeld. Onbewust kiezen ze liever voor een disfunctionele relatie dan hun angst voor eenzaamheid ruimte te geven.
Heel herkenbaar…mooi uitgelegd